امروزه پلاستیک‌های مهندسی جایگذین مواد مهندسی سنتی مانند چوب و فلز در بسیاری از کاربردها شده‌اند. چراکه از نظر خواصی مانند وزن و قدرت بسیار ساده‌تر هستند. پلاستیک‌های مهندسی از خواص بالای مکانیکی و حرارتی برخوردارند و اغلب گران‌تر از مواد پلاستیکی پایه هستند و در اندازه‌های کوچکتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

گاهی اوقات ویژگی‌های ذاتی مواد، برای رسیدن به مشخصات و عملکرد مورد انتظار، متناسب با محدودیت‌های تولید نیست. در این صورت، برای تصحیح خواص، از افزودنی‌های پلیمری استفاده می‌شود. جامدات، لاستیک‌ها، مایعات، گازها ازجمله دسته‌بندی هستند که در تقسیم‌بندی افزودنی‌ها از نظر فیزیکی جای دارند.